تقریباً تمامی جنایت های صهیونیست ها در غزه، مشابه جنایت های ۳۰ سال پیش صربهای آدم کش در بوسنی و هرزگوین است.
سکوت و همراهی سازمان ملل به مدت ۴ سال با صرب ها که هر جنایتی می خواهند با مسلمانان بوسنی و هرزگوین انجام دهند با فرصت دهی فعلی سازمان ملل به صهیونیست ها که قریب یکسال است مردم بی پناه غزه را قتل عام می کنند شبیه نیست! جمعیت مسلمانان بوسنی و هرزگوین هم مانند مردم غزه حدود ۲ میلیون نفر بودند که همه را آواره کردند و تحت محاصره شدید غذایی قرار دادند و همه راه های کمک رسانی را هم بستند. به مناسبت سی امین سالگرد نسل کشی مسلمانان بوسنی و هرزگوین در اروپا در یادداشتی به شباهت های این نسل کشی با مردم مسلمان غزه پرداخته شده است.
بسم الله الرحمن الرحیم
حدود سی سال از نسل کشی مسلمانان در بوسنی و هرزگوین می گذرد که شباهت های زیادی به نسل کشی هم اکنون فلسطینیان در غزه دارد. اسلام در قرن سوم و چهارم هجری و از طریق جاده ی ابریشم توسط بازرگانان ایرانی به منطقه ی بالکان اروپا راه یافت و البته در دوره ی عثمانی ها گسترش یافت و ساداتی از نسل حسنین همیشه در بوسنی و هرزگوین زندگی می کردند.
بوسنی و هرزگوین از مناطق بسیار زیبا و جنگلی و حاصلخیز در قلب بالکان در جنوب اروپاست که از قرن ۱۵ تا ۲۰ قبل از جنگ جهانی اول بخشی از امپراطوری عظیم عثمانی محسوب می شد و بعد از جنگ جهانی اول بخشی از کشور پادشاهی یوگسلاوی شد و بعد از جنگ جهانی دوم نیز یکی از شش جمهوری فدرالیته یوگسلاوی بود که عبارت بودند از صربستان، اسلوونی، کرواسی، مقدونیه، مونته نگرو و بوسنی و هرزگوین.
با فروپاشی کمونیسم در یوگسلاوی در سال ۱۹۹۱، جمهوری بوسنی و هرزگوین در روز اول مارس ۱۹۹۲ رفراندومی برای اعلام استقلال برگزار کرد و چون اکثریت این کشور را مسلمانان تشکیل می دادند و دول غربی خوش نداشتند تا یک کشور مستقل مسلمان در قلب اروپا اعلام وجود کند، بلافاصله دست بکار شده و ارتش صربستان را به حمایت از اقلیت صرب های بوسنی و هرزگوین فرا خواندند و ارتش صرب یوگسلاوی در ششم آوریل همان سال ۱۹۹۲ به محاصره تمام مناطق مسلمان نشین بوسنی و هرزگوین پرداخت.
صرب ها از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ یعنی حدود ۴ سال به محاصره غذایی و کشتار وحشیانه مردم مسلمان بوسنی و هرزگوین پرداختند و در این مدت از هیچ جنایتی فروگذار نکردند و به اقرار بسیاری از رسانه های غربی، صرب ها با مسلمانان، جنگی قرون وسطایی انجام دادند، شکنجه ها می کردند، بدن ها را مُثله مُثله می کردند، به دختران و زنان تجاوز می کردند و به آنها آنقدر گرسنگی می دادند تا از شدت گرسنگی بمیرند، حتی به بچه های ۴ ساله هم تجاوز می کردند و کشتارهای جمعی انجام می دادند که به عنوان مثال در شهر سِربرنِیستا که داستان غم انگیزی دارد بعد از ورود به شهر در ظرف یک هفته بیش از ۱۲ هزار از مردان را کشتند!
در تمام این چهار سال، کشورهای اروپایی حاضر به دخالت در این جنگ نشدند و می گفتند به ما مربوط نیست و یک جنگ داخلی است! و حال آنکه در پشت پرده نمی خواستند دولت مسلمانی در اروپا شکل بگیرد و آنقدر ایجاد فرصت کردند تا صرب ها تمام دو میلیون مسلمان بوسنی و هرزگوین را آواره کرده و طبق برخی از نقل ها قریب سیصد هزار نفر از مسلمانان را در این ۴ سال قتل عام کردند و به بیش از ۶۰ هزار زن و دختر تجاوز جنسی کردند و بیش از ۸۰۰ مسجد را خراب کردند و کتابخانه تاریخی سارایوو را به آتش کشیدند و زنان را در اردوگاههای داخل صربستان بردند که روزنامه انگلیسی گاردین در یک نقشه تمام صفحه ی خود ۱۷ اردوگاه تجاوز به دختران و زنان بوسینایی را مشخص می کند.
در تمام طول این سال ها علی عزت بگوویچ رهبر فقید مسلمانان بوسنی و هرزگوین نماد استقلال و مقاومت در برابر سلطه گری و زورگویی صرب ها بود و مردم مسلمان هم با کمترین امکانات دست از مقاومت بر نمی داشتند و بعضی شهرهای بوسنی مانند سربرنیستا قهرمانانه مقاومت می کرد تا اینکه شورای امنیت سازمان ملل این شهر را منطقه امن اعلام کرد و نیروهای ناتو هم وظیفه حراست هوایی آن را بر عهده گرفتند و ۴۰۰ تن از نیروهای هلندی حافظ صلح سازمان ملل نیز به عنوان خط حائل صرب ها و مسلمانان قرار گرفتند و لیکن نیروهای هلندی که هر شب با نیروهای صربستان بساط میگساری و رقاصی داشتند، در نقشه ای حساب شده به مردم سربرنیستا اعلام کردند اگر امنیت جانی خود را تضمین شده می خواهید اسلحه های خود را تحویل به ما دهید و حفاظت از خود را به ما بسپارید و مسلمانان خسته از جنگ هم به حرف آنها اعتماد کردند و اسلحه ها را تحویل دادند و پس از آن نیروهای هلندی حافظ صلح کنار رفتند و فرماندهان نیروهای صرب با هزاران سرباز خون آشام وارد شهر شده و مردم بی پناه را کشتارهای وحشیانه کردند که طبق آمار رسمی سازمان ملل ۸۳۷۲ نفر را به قتل رساندند گرچه بسیار بیشتر از این آمار نقل کرده اند و حدود ۱۵ هزار نفر هم به جنگل ها گریختند و اکثریت آنها هم گرفتار کمین های صربها افتادند و کشته شده و در گورهایی دسته جمعی به خاک سپرده شدند بطوری که هنوز بعد از گذشت سالها، هر چند گاهی گورهای جدید دسته جمعی کشف می شود و خلاصه فجایع این چهار سال بر مسلمانان مظلوم بوسنی و هرزگوین که هیچ حامی و پناهی هم جز خودشان نداشتند بقدری زیاد است که از حوصله یک مقاله و حتی یک کتاب هم خارج است.
تنها جرم مسلمانان بوسنی و هرزگوین، مسلمان بودن آنها بود، بطوری که از یکی فرماندهان صرب می پرسند شما چرا مسلمانان را قتل عام می کنید؟ که او جواب می دهد چون اینها گوشت خوک نمی خورند!
متأسفانه سازمان ملل به وظیفه اصلی خود در جلوگیری از این کشتارهای وحشیانه آن هم در قلب اروپا هیچ توجهی نکرد و اگر هم قطعنامه ای در شورای امنیت صادر می شد مانند قطعنامه ۸۱۹ که نیروهای ناتو را به حفاظت هوایی از شهر سربرنیتسا موظف کرد، امّا نیروهای ناتو هیچ اقدامی نکردند و حتی نیروهای حافظ صلح سازمان ملل با جمع آوری مختصر اسلحه های جنگجویان در این شهر مقدمه سقوط آن را فراهم کردند و این شهر بی دفاع را برای کشتار جمعی به صرب ها سپردند!
البته از آنجا که این جنایات، حقوق بشر آمریکایی و اروپایی را در جهان عملاً زیر سئوال برد آنها به حرکت های نمادینی آن هم سالها پس از پایان جنگ بوسنی پرداختند، مثلاً در سال ۲۰۰۵ یعنی ده سال بعد از اتمام جنگ بوسنی کنگره آمریکا اعلام کرد سیاست های دولت صربستان در تجاوز و پاکسازی قومی شرایط نسل کشی را داشته است!
و یا مثلاً سه دادگاه در آلمان بعد از سالها به نسل کشی بودن کشتار مردم بوسنی مخصوصاً سربرنیستا حکم دادند و از همه بدتر در ۸ ژوئن سال ۲۰۲۱ یعنی ۲۶ سال پس از پایان جنگ بوسنی، قضات دادگاه سازمان ملل به راتکو ملادیچ فرمانده نیروهای صرب که به قصاب صرب ها شهرت یافته است به دلیل نسل کشی و کشتار و جنایات جنگی، وی را به حبس ابد محکوم کردند!!
حال شما ببینید در سبوعیت رفتار صهیونیست ها با فلسطینیان و مخصوصاً مردم غزه چقدر شباهت ها با رفتار وحشیانه صرب ها با مسلمانان بوسنی دارد. سکوت و همراهی سازمان مللی به مدت ۴ سال با صرب ها که هر جنایتی می خواهند در بوسنی انجام دهند با فرصت دهی فعلی سازمان ملل به صهیونیست ها که قریب یکسال است مردم بی پناه غزه را قتل عام می کنند شبیه نیست.
کشتار پناهندگان در اردوگاه های سازمان ملل در غزه با کشتار و قتل عام مردم سربرنیستا که یعنی تحت حمایت نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل بودند بی شباهت نیست. جمعیت مسلمانان بوسنی و هرزگوین هم مانند مردم غزه حدود دو میلیون نفر بودند که همه را آواره کردند و تحت محاصره شدید غذایی قرار دادند و همانطور که صهیونیست ها همه راه های کمک رسانی را بسته اند و می خواهند ملتی را با گرسنگی بمیرانند بی شباهت با رفتار صرب ها نیست.
تقریباً تمامی جنایت های صهیونیست ها در غزه مشابه جنایت های ۳۰ سال پیش صرب های جنایتکار در بوسنی و هرزگوین است.
تنها تفاوتی که هست هنوز تعداد شهدای فلسطینیان که در مرز ۴۱ هزار نفر است و البته قریب ۱۵ هزار نفر هم شاید زیر آوارها باشند، به تعداد سیصد هزار نفر مسلمانان بوسنی نرسیده است و معلوم نیست ابرقدرتهای جنایتکار چه خواب هایی برای ملت مظلوم و مقاوم فلسطین دیده اند؟! آیا می خواهند جنگ و محاصره غزه را هم مانند بوسنی و هرزگوین ۴ سال طول بدهند؟! آیا این همه جنایت برای خون آشامان جهان و صهیونیست ها کافی نیست؟!
واقعاً بشر که اشرف مخلوقات پروردگار عالم است در عین حال چقدر می تواند در پستی و رذالت اوج بگیرد بطوری که استاد شیطان شود!! این جهان، خدایی دارد و قطعاً خون های مظلومان هدر نخواهد رفت و جنایتکاران عالم به قدرتشان نبالند و بدانند بالاخره روزی وعده الهی بر حاکمیت مظلومان و مجازات ظالمان فرا می رسد «والله عزیزٌ ذوانتقام».
